Grand canyon

12 september 2017 - Grand Canyon National Park, Verenigde Staten

Dag 5: Calico + Laughlin. 

Vandaag zijn we richting Laughlin vertrokken, ik zat weer gezellig met Sarah in de auto. Af en toe wel fijn om even met iemand van ongeveer je eigen leeftijd te kletsen, ookal is het in het Engels. Onderweg hebben we nog een aantal stops gemaakt. Een daarvan was Calico Ghost Town.

In Calico Ghost Town is de tijd stil blijven staan. Het werd in 1881 gesticht als een zilvermijnstadje en vanaf 1907 verlaten omdat de grond was uitgeput. Dankzij renovaties is nu goed te zien hoe het leven in de tijd van de goud- en zilverwinning eruit zag. Het ziet er uit als een cowboy stadje, ik heb het museum bezocht, naar het lookout point gelopen, winkeltjes bekeken. Het is ondanks dat het een verlaten stadje is in de middle of nowhere is het er druk met touristen, vooral Frans hoor je hier veel.

Soms is het best handig om je diploma als doktersassistente te hebben, een van de groepsleden is onwel geworden, ik was de eerste die haar vond, de brandweer was er al bij. Ik ben bij haar gaan kijken en toen naar beneden gerent (waren op de top van een heuvel) om de reisleiding te halen. Daarna samen met haar weer terug gegaan om te helpen. Waarschijnlijk out gegaan van de hitte. Bij deze benoemd tot assistent reisleider 😃. Moest zelf ook even bij komen, goede hartkloppingen van het rennen.

Na dat alles weer oke was, zijn we verder gereden naar Laughlin.
Onderweg wat leuke momentjes gehad.

1. Het grappige is als je hier met busje en trailer een spoor over wilt steken moet je alle ramen open doen om te horen of er geen trein aankomt, ( dit omdat er geen spoorbomen zijn en het geldt alleen in Californië.) Elke keer lachten we er om maar dit maal kwam er wel een trein. De trein is zodanig lang dat je prima 15 min kan wachten tot je weer door kunt rijden.

Maar dat was nog niet alles daarna kregen we een weg dat leek op een achtbaan voor dummies met Side effect. De weg zag er uit als de zee, zo golvend was hij met aan de rechter kant gaten.

Aan het einde van die hobbel weg verlieten we Californië voor Nevada.  

Onze eindhalte voor vandaag is Laughlin. Deze plaats ligt aan de Colorado rivier. De stad staat bekend om zijn casino hotels, in feite is het hier mini Vegas. Ik kijk hier al mijn ogen uit laat staan volgende week in Vegas. Bij binnenkomst een grote wahala aan gok apparaten, restaurants, winkels. You call it and you can find it!
Eerst even naar mijn hotel kamer gegaan om spullen te droppen om vervolgens als een verloren persoon beneden opzoek te gaan naar een bekende om wat mee te drinken. Marja en Ellen waren de eersten die ik vond ( zijn wel vaker mijn maatjes) dus even bij hun aan tafel gezeten, ze zaten in een restaurant. De ober mocht mij wel dus gratis cola voor mij en een to take away 👍.

Dag 6: Op naar de grand canyon.

Vandaag zijn we weer rond 9 uur vertrokken naar de grand canyon. De meesten van de groep waren blij dat ze konden uitslapen, maar als je zelf amper een oog dicht hebt gedaan duurt het wel erg lang tot 9 uur. Onderweg hebben we nog een stop gemaakt in Seligman een klein plaatjes aan de route 66.

Tegen 16.00 uur kwamen we aan in het hotel waar we na een half uur weer vertrokken richting de Grand Canyon waar we zonsondergang gingen bekijken met een picknick! Wat wil je nog meer je blog schrijven en genieten van de prachtige zon ondergang op een van de mooiste plekjes van Amerika met lieve mensen om je heen? 

Nu betrap ik mezelf er op dat ik geniet, maar dan ook echt! Dit is zo lang geleden.

Op de terug weg in de bus heerlijk naar Enya geluisterd.

Dag 7: Grand Canyon verkennen.

De Grand Canyon is de grootste ravijn ter wereld. Een spectaculaire kloof, die door de Colorado rivier wordt uitgesleten. De kloof is op sommige plaatsen 1600 meter diep.

Rond 9.00 uur kwamen we aan in het national park. Omdat ik nog even op Sarah ( Amerikaanse reisleiding) moet wachten heb ik samen met Ine (Nederlandse reisleiding) wat yoga oefeningen gedaan om even tot rust te komen.

Om 10.00 uur met Sarah gestart aan onze walking track. The south Kaibab trailhead. We walked 5 k into the Canyon! It was so nice, a lot of good views. Its really steep in the canyon. We had a stop at the second lookout point and found a nice spot to sit and look at the beautiful view. Had some good talks or we were just quit and relaxing.
The way up was more heavy. But we made it and we were really happy with it. Looking forward to the next time.

Eenmaal boven heb ik Sarah achtergelaten om lekker een boek te lezen. Ik ben zelf via de ramptrail terug gelopen naar het visitor center.
Daar even met wat groepsgenoten wat gedronken, waarna ik nog een stuk naar de noord kant ben gelopen. Je krijgt geen genoeg van de mooie omgeving.
Tegen 5pm was ik terug in het centrale deel waar ik nog even een souvenir gescoord heb en toen met de shuttle naar beneden, waar de rest van de groep al was.

Foto’s